Column - Wandeling Het Loobrinkerpad

De Veluwe is volgens velen het mooiste natuurgebied van Nederland, heerlijk om zelf ook in dit mooie natuurgebied op pad te gaan. Je wilt de Veluwe natuurlijk het liefst voor je alleen! Samen met De Gelderlander willen we meer mensen bereiken met alternatieven voor de bekende plekken en routes. Bekende Gelderlanders Margot Ribberink (voormalig weervrouw en klimaatdeskundige) en Ap Dijksterhuis (schrijver, spreker, hoogleraar en ondernemer) schreven vanaf februari 2021 elke week een column over een door hen gewandelde wandelroute in het Rijk van Nijmegen, de regio Arnhem en op de Veluwe. Hieronder lees je de column van Ap Dijksterhuis over zijn ervaringen met het Loobrinkerpad.

In betere tijden
 

Ik ben hersteld van corona en aangezien ik al 48 uur geen klachten heb mag  ik weer naar buiten. Eindelijk. Ik heb geluk gehad, de verschijnselen vielen mee, het voelde als niet meer dan een fikse verkoudheid. Ook mijn reuk en smaak werden niet aangetast. Dat neemt niet weg dat ik me tijdens de ruime week waarin ik binnen moest blijven gekooid voelde. Als mijn vriendin en ik de auto uitstappen in Emst voel ik me als een kalf dat voor het eerst wordt losgelaten in de wei.

We wandelen het dorp uit langs boerderijen en merken meteen op dat ook de geur landelijk is. Kuilvoer? Mest? In de verte doemt de hal van een grote fabriek op, het blijkt van ‘Agro Bodemvoeding’ te zijn. Als ik zie dat er een grote vrachtwagen het erf van de fabriek verlaat heb ik even het gevoel in Schotland te zijn waar ik vaak heb gezien hoe lorries het terrein van whiskystokerijen af- en aanrijden. Het zal ook met de geur van fermentatie te maken hebben die boven de weilanden hangt. Ik maak een kleine mental note. Volgende week loop ik de laatste van mijn vijf wandeling voor en door de provincie, en dan neem ik een goede whisky mee waar ik na afloop van ga genieten. Alsof de duvel ermee speelt – maar de duvel zal toch niet spelen in dit gelovige dorp? – komen we een bus tegen waarop met grote letters het logo van Hertog Janbier is geschilderd. Het wordt een dorstige wandeling.

Dan lopen we een perceel in met jong bos en horen we ‘Remember the promise you made’ klinken vanaf het terrein van Bouwbedrijf Brinkman & Pannekoek. Weer een associatie, ik denk terug aan Pinkpop 1986. Het duurt honderd meter voordat de naam van de band me te binnen wil schieten, maar dan lukt het: Cock Robin. Een van de zegeningen van wandelen is niet alleen dat je vrij loopt, maar dat je ook je gedachten de vrije loop kunt laten. Ik ben weer even op een muziekfestival.

Terwijl we het Kievitsveld naderen, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden is het een meertje, denken we langer na over het vrije associeren dat wandelen in de hand werkt. In een recent psychologisch experiment werden studenten een kwartier in een volstrekt lege kamer gezet zonder hun smartphone. Er was echt helemaal niets, en het enige waarmee de studenten zichzelf konden vermaken waren hun eigen gedachten. Wat bleek is dat veel jongeren dat helemaal niet kunnen. Ze vonden het uitermate vervelend. Is dat waarom wandelen populairder is onder mensen die iets ouder zijn?

We denken erover na en zien niet dat we verkeerd lopen. Pas na enige tijd merk ik dat ik de bewegwijzering kwijt ben. We kijken op mijn kaartje, en zien dat we op het pad hadden moeten lopen aan de overkant van een net iets te brede sloot. We lopen terug, en na twintig minuten zijn we weer aanbeland op bijna hetzelfde punt, maar nu aan de goede kant van de sloot. Toch heeft het iets lulligs.

In het kievitsveld staan schansen waar mensen waterskiënd overheen kunnen als er weer betere tijden aanbreken. Dan passeren we de Veluwse Bron, een wellnesscentrum waar mensen zich kunnen vermaken als er weer betere tijden… Ach, wellicht gaat het vanaf nu snel en kunnen we met z’n allen genieten van een min of meer normale zomer. Pinkpop gaat niet door, maar Down the Rabbit Hole hopelijk wel.