Safari-joggen
Hoe vaak ik ook als gids van Safari-joggen met lopers de Veluwe in trek, natuur verveelt nooit. Of het nu de opkomende zon is over de uitgestrekte paarse hei, of een groot edelhert dat wolkjes blaast op een heldere winterochtend, ik kan er geen genoeg van krijgen. De Veluwe verrast iedere keer weer. Maar wild laat zich niet plannen en veel dieren vertrouwen op hun schutkleur. Daarmee is iedere ‘spot’ reden voor een klein vreugdesprongetje. Niet in de laatste plaats voor de gids zelf. Behalve dat ik zelf intens kan genieten van wat de Veluwe te bieden heeft, word ik blij van de enthousiaste reacties van de mensen die met ons meelopen. Ze komen vaak van heinde en verre om in de vroege ochtend of late schemering mee te lopen. Hardlopen op de Veluwe met een gids met een geoefend oog overtreft iedere keer weer de verwachtingen
Vaak kom ik thuis met enthousiaste verhalen over het Safari-joggen en mijn zoontje van zes wilde nu ook wel eens wild zien. Ik zette ‘m in het kinderzitje en fietste op een zomeravond over de Loenermark. We zagen een roedel edelherten en hij hield niet op met wijzen. “En daar eentje, en daar eentje!” . We probeerden op de fiets de roedel bij te houden en hij schaterde het uit. “Harder papa, harder!” Bij een verwilderd landbouwveld scharreleden in de verte een paar wilde zwijnen. Ik plaatste de fiets tegen de boom en we besloten over de grond te tijgeren om zo dicht mogelijk in de buurt te komen. Toen we bijna geruisloos heel dichtbij waren geslopen, riep mijn zoon plotseling “Papa, papa.. wat is dat?”. Op dat moment stak een grote das op ooghoogte en op een paar meter afstand van ons voorbij. En ik zag ‘m glunderen van oor tot oor.
Mijn zoon is nu 12 en laatst vroeg ik hem naar zijn mooiste ervaring uit zijn prille leven. Hij hoefde niet lang na te denken. “Toen we door de varens slopen en de das tegen kwamen”.
Daar kan geen Efteling of Fortnite tegen op.
